Etykiety na opony

Wymóg ten dotyczy opon do samochodów ciężarowych, dostawczych i osobowych. Zdaniem ustawodawcy nabywca będzie mógł porównać parametry opon różnych producentów. Do tej pory producenci ogumienia przedstawiali swoje produkty w samych superlatywach, odwołując się do wyników własnych badań. Teraz metodologia badań została ujednolicona, co umożliwia rzeczywiste porównanie parametrów opon. Wyniki dla danej opony producent ma obowiązek przedstawić w postaci graficznej. 

Opór toczenia 

Ten wskaźnik dotyczy tzw. efektywności paliwowej, którą określa się przez pomiar współczynnika oporu toczenia. Im niższy opór toczenia, tym mniejsze jest zużycie paliwa. Litera „A” oznacza najniższe zużycie paliwa, „G” – najwyższe. Jednak poziom „G” nie będzie stosowany w oponach do pojazdów ciężarowych, zatem najniższym wskaźnikiem w tym przypadku będzie „F”. Różnica między kompletem opon klasy A, a opon klasy F może oznaczać zmniejszenie zużycia paliwa przez pojazd ciężarowy do 15% – w zależności m.in. od rodzaju pojazdu i warunków jazdy. 

Przyczepność na mokrej nawierzchni

Wskaźnik ten ma bezpośredni wpływ na długość drogi hamowania pojazdu. Klasa A oznacza najkrótszą drogę hamowania na mokrej nawierzchni, a G – najdłuższą. Ponieważ poziom G nie będzie stosowany w oponach do pojazdów ciężarowych, najniższym wskaźnikiem będzie F. Różnica między oponą klasy A, a oponą klasy F może przekładać się na drogę hamowania krótszą o nawet 30%. Tzn. różnica w długości drogi hamowania dla 40-tonowego, pięcioosiowego ciągnika z naczepą jadącego 80 km/h wynosi 25 metrów. 

Poziom hałasu 

Liczba czarnych fal symbolizuje poziom hałasu emitowany przez oponę. Trzy czarne fale oznaczają, że opona mieści się w aktualnej normie określonej przepisami. Dwie czarne fale oznaczają, że opona jest do 3 decybeli (dB(A)) cichsza, a jedna fala – o kolejne 3 decybele. Różnica w głośności o 3 dB oznacza dwukrotnie wyższy lub niższy poziom hałasu. 

Metody badania opon 

Pomiaru oporu toczenia dokonuje się w laboratorium w temperaturze 250C. Opona jest montowana na maszynie wyposażonej w duży obrotowy bęben imitujący nawierzchnię drogi. Opona i bęben stykają się ze sobą. Różnica między momentem obrotowym zmierzonym dla opony i dla bębna wyznacza współczynnik oporu toczenia, wyrażany w kilogramach na tonę. Na tej podstawie wyznaczana jest klasa opony od A do G. 
Badanie przyczepności na mokrej nawierzchni prowadzi się na torze testowym dwiema metodami. Pierwsza z nich to test hamowania pojazdu na mokrej nawierzchni, mierzący skuteczność hamowania z prędkości 60 km/h do 20 km/h. Charakterystyka nawierzchni określona jest w specyfikacji UE. Druga metoda to test poślizgu, który mierzy tarcie między oponą a mokrą powierzchnią drogi przy prędkości 50 km/h. Uzyskana wartość nazywana jest wskaźnikiem przyczepności na mokrej nawierzchni (Wet Grip Index – WGI), który opisuje zachowanie opony w odniesieniu do opony wzorcowej. Również w tym przypadku oponie nadawana jest klasa od A do F. 
Badanie hałasu jest również prowadzone na torze testowym w oparciu o test zgodny z normą ISO. W odległości 7,5 metra od osi toru na wysokości 1,2 metra umieszcza się dwa mikrofony. Samochód ciężarowy przejeżdża obok mikrofonów, a natężenie dźwięku mierzone jest w decybelach. 

Wymogi etykietowania opon 

Na oponach do ciężkich pojazdów ciężarowych producent nie ma obowiązku przyklejania naklejek z parametrami danej opony. Naklejki, zwane etykietami, muszą być umieszczone na oponach do samochodów osobowych i lekkich aut ciężarowych. Informacje dotyczące opon do ciężkich pojazdów ciężarowych będą musiały być jednak zawarte w materiałach promocyjnych, w tym w Internecie, i będą dołączane do każdej faktury w momencie sprzedaży opony. 
Wymogi oznakowania nie dotyczą opon wyścigowych, profesjonalnych opon do zastosowań off-road, terenowych, opon bieżnikowanych oraz opon motocyklowych. 
Producenci opon są odpowiedzialni za przeprowadzenie testów opon pod kątem trzech wymienionych na etykiecie parametrów. Istnieje też system umożliwiający krajowym lub lokalnym władzom weryfikację zgodności informacji prezentowanej na oznaczeniu w ramach procedury określonej w przepisach. 
Organizacja branżowa niemieckiego przemysłu gumowego uznaje opony, które otrzymały w zakresie oporu toczenia i przyczepności kategorię „C/C” lub wyższą za „bardzo dobre”, a opony z oznaczeniem odpowiednio „A/C” – „A/A” i „C/A” – „A/A” za „wyjątkowo dobre”. Niektórzy producenci ogumienia już podają wyniki, jakie uzyskały ich produkty. Okazało się, że uzyskanie wysokich not oporu toczenia i przyczepności zależy nie tylko od kształtu bieżnika, czy składu mieszanki gumowej, lecz również od konkretnego rozmiaru opony. A więc dany model opony może uzyskać inne noty dla kilku rozmiarów. Ciekawe, że do tej pory żaden producent nie podaje wyników poziomu hałasu. Można odnieść wrażenie, że parametr ten jest trochę ignorowany przez producentów ogumienia i kierowców. A szkoda, bo nadmierny poziom hałasu wpływa negatywnie na kondycję kierowcy, przyczyniając się do wzrostu wypadkowości.