Autobusowe hybrydy

Autobus O302 pojawił się w 1965 r., ale świat poznał go podczas legendarnych Mistrzostw Świata w piłce nożnej odbywających się w Niemczech w 1974 r. Wszystkie zespoły startujące w tych mistrzostwach poruszały się autokarami O 302, pomalowanymi w barwach narodowych. Dziś Daimler intensywnie poszukuje autobusów, który przetrwały Mistrzostwa Świata. Podobno takie pojazdy znajdują się jeszcze w Afganistanie, byłych krajach Związku Radzieckiego i Indonezji.

Autobus O302 produkowano w kilku wersjach: miejskiej, międzymiastowej i jako ekskluzywny autokar turystyczny. Oferowano cztery rozstawy osi i wiele wersji wyposażenia. Był to bodaj ostatni autobus o jednolitej konstrukcji bez względu na przeznaczenie. W latach 70. zaczęto produkować niskopodłogowe autobusy miejskie i wysokopodłogowe – międzymiastowe. Wyróżnikiem wersji turystycznej O302 są panoramiczne, zakrzywione okna sięgające dachu. Pojazd powstał w okresie niemieckiego cudu gospodarczego i otrzymał chromowane obramowania wszystkich okien – charakterystyczne w tamtym czasie znamiona luksusu. O 302 był też pierwszym autokarem turystycznym Mercedes-Benz z indywidualną wentylacją dysz dla każdego siedzenia pasażera.

Co więcej, za dopłatą oferowano również klimatyzację. Autobus był reklamowany jako pojazd z „wyjątkowo skrupulatnie zaprojektowanym systemem wentylacji i ogrzewania”. Do napędu pojazdu oferowano wysokoprężne jednostki napędowe z bezpośrednim wtryskiem paliwa (nowość w Mercedesie) o mocy od 130 do 240 KM.

Hybryda

Podczas Salonu Motoryzacyjnego we Frankfurcie w 1969 r. zaprezentowano wersję OE302 autobusu miejskiego. Litera „E” oznaczała dodatkowy napęd elektryczny. Trakcyjny silnik prądu stałego miał ciągłą moc wyjściową 156 KM i szczytową 205 KM, która była wystarczająca do napędu autobusu miejskiego. Energia elektryczna dla silnika trakcyjnego była dostarczana przez pięć bloków akumulatorów kwasowo-ołowiowych z 189 ogniwami, o całkowitym napięciu roboczym 380 V i wydajności 91 kWh. Prędkość maksymalna autobusu wynosiła 70 km/godz., a zasięg około 55 kilometrów. W regularnej eksploatacji taki zasięg okazał się niewystarczający, a akumulatory o masie 3,5 tony – za ciężkie. Aby umożliwić normalne użytkowanie, OE302 został wyposażony w dodatkowy silnik wysokoprężny o mocy 38 kW (65 KM) pochodzący z samochodów dostawczych. Silnik spalinowy zainstalowano poprzecznie z tyłu i służył on do napędzania pojazdu, używanego na obrzeżach miast. Ze względu na wysokie koszty i kłopotliwą eksploatację, autobus z napędem hybrydowym nie cieszył się powodzeniem, w przeciwieństwie do wersji z napędem klasycznym, którą produkowano do 1974 roku.